geny dominujące
Encyklopedia PWN
genet. zjawisko polegające na tym, że w stanie heterozygotycznym (heterozygota) ujawniają się fenotypy determinowane przez oba allele danego genu (oba fenotypy występują niezależnie od siebie w postaci wyjściowej, a nie, jak w przypadku dominacji niezupełnej, jako fenotyp pośredni);
genet. podstawowe reguły dotyczące przekazywania cech warunkowanych genetycznie podczas rozmnażania płciowego, sformułowane 1866 przez G.J. Mendla w wyniku wieloletnich badań nad dziedziczeniem u samopylnej rośliny — grochu siewnego;
recesywność, ustępowanie cech genetycznych,
zupełne lub częściowe nieprzejawianie się jakiejś cechy fenotypowej (fenotyp) w organizmie heterozygotycznym (heterozygota), mimo obecności genu warunkującego tę cechę;
